Poskrzypka liliowa (Lilioceris lilii)

Poskrzypka liliowa (Lilioceris lilii)

Rząd: chrząszcze (Coleoptera)

 Podrząd: chrząszcze wielożerne (Polyphaga)

 Nadrodzina: stonkokształtne (Chrysomeloidea)

 Rodzina: stonkowate (Chrysomelidae)

 Podrodzina: poskrzypki (Criocerinae)

 Rodzaj: poskrzypka (Lilioceris)

Chrząszcz średnich rozmiarów. Ciało wydłużone, wałeczkowate. Na głowie jedenastoczłonowe czułka i oczy, dość silnie sklepione, przez co wyraźnie wystają z głowy na boki. Przedplecze w zarysie kwadratowe, przewężone w połowie długości. Powierzchnia przedplecza gładka i błyszcząca, jedyne wyraźnie widoczne urzeźbienie to rządek punktów wzdłuż grzbietowej strony przedplecza. Szerokość przedplecza znacznie węższa od pokryw.

 Tarczka dobrze widoczna.
 Pokrywy szerokie, dużo szersze od przedplecza, z dobrze zaznaczonymi kątami barkowymi. Na urzeźbienie pokryw składają się regularne rządki punktów.
 Ubarwienie ciała bardzo charakterystyczne: przedplecze i pokrywy czerwone, podczas gdy reszta ciała jest czarna.
wymiary: Długość ciała: 6,0 – 8,0 mm.
Pokarmz;

Rośliny żywicielskie poskrzypki liliowej to głównie hodowlane gatunki lilii, dziko żyjąca lilia złotogłów oraz rzadziej inne rośliny z rodziny liliowych.

uwagi: Poskrzypka liliowa jest bardzo ważnym szkodnikiem upraw roślin liliowych. Czasami może wyrządzać szkody na plantacjach cebuli, czosnku i szlachetnych odmian hodowlanych lilii.
biologia: Dorosłe owady pojawiają się w pierwsze ciepłe wiosenne dni i od razu przystępują do kopulacji i składania jaj. Jedna samica składa jaja stopniowo i może to trwać nawet do 1,5 miesiąca od momentu złożenia pierwszego pakietu jaj. Jaja są składane pojedynczo lub w pakiecikach (do 10 sztuk) na spodniej stronie liści roślin żywicielskich. Czas trwania stadium jaja wynosi około 10 dni. Larwa żeruje w specjalnie wytworzonym „kombinezonie” ochronnym powstałym z kału larwy układanego przez nią na grzbietowej stronie ciała. Takie maskowanie zniechęca ptaki do zjadania larw. Wyrośnięta larwa zrzuca swój „kombinezon”, schodzi na ziemię i płytko w glebie wytwarza kokon, w którym następuje przepoczwarczenie. Dorosłe owady opuszczają poczwarki późnym latem, ale zdolności do rozrodu uzyskują dopiero wiosna kolejnego roku.