Pliszka siwa

Zawsze [często] będę wracał do tego ptaszka ,jest wdzięcznym modelem .

piątek, 3 maja 2013

Pliszka siwa to nieduży ptak o szczupłym ciele i bardzo długim ogonie. Osobniki dorosłe są ubarwione czarno, szarawo i biało. Samiec w szacie godowej czarny ma wierzch głowy oraz kark nie łączący się z czarnym podgardlem, górna część piersi także jest czarna. Jego czoło, policzki, boki szyi i spód ciała są czystobiałe. Skrzydła są ciemnołupkowe, z jasnymi paskami utworzonymi przez jasne obrzeżenia lotek i pokryw. Ogon samca jest czarny, biało obwiedziony.

Samica jest w terenie stosunkowo trudna do odróżnienia od samca: ma mniej czerni na głowie i piersi, a jej czoło jest szare zamiast białego. W szacie spoczynkowej samiec jest podobny do samicy.

Pliszka siwa bytuje na terenach otwartych, nawet niezbyt rozległych. Jest rozpowszechniona w całym kraju. Często przebywa w pobliży siedzib ludzkich, a także nad brzegami rzek i jezior. Ptak ten bardzo charakterystycznie się porusza. 

Biega bardzo szybko, po czym przystaje i nieustannie kiwa swym długim ogonkiem. To zapewne stąd wzięło się powiedzenie że „ Każda pliszka swój ogonek chwali”. Pliszki nie należą do najlepszych śpiewaków, najczęściej można usłyszeć jej wabiący głos: „tsiwlik”, powtarzany w pewnych odstępach czasu.

Swoje gniazdo pliszka siwa ukrywa w różnego rodzaju szczelinach i zakamarkach, takich jak stosy drewna czy zwaliska cegieł, czasem także pod okapem dachu oraz w różnego rodzaju wnękach w murze. Z myślą o tym gatunku opracowano skrzynkę lęgową , którą umieszcza się na ścianie budynku w osłoniętym miejscu. Pliszka żywi się bezkręgowcami, które zbiera na ziemi.

Czasem, chociaż z różnym skutkiem, próbuje chwytać owady w locie. Ptak ten jest stosunkowo mało płochliwy i uważany za wiernego przyjaciela ogrodnika, ponieważ często towarzyszy mu w pracach w ogrodzie. W czasie przekopywanie grządek pliszki chętnie przeszukują glebę w poszukiwaniu dżdżownic.  

 [http://ptasieogrody.pl/wiki/Pliszka_siwa]